Zo snel mogelijk naar huis

Na bijna zes jaar betrokken te zijn geweest bij de wijkverpleging binnen Lelie zorggroep, heb ik sinds kort de overstap gemaakt naar een ander aandachtsgebied. Sinds juni heeft een collega de wijkverpleging overgenomen en houd ik me bezig met de kortdurende zorg binnen de organisatie. Het was een mooie tijd, er is veel gebeurd binnen de wijkverpleging met als hoogtepunt natuurlijk de inzet van VirtueleThuiszorg. Het is daarom ook best lastig dit los te laten, ook al was het mijn eigen idee om eens iets anders te gaan doen binnen de organisatie en was de overstap soepel gemaakt (werken met waardering noemen we dat!). En gelukkig kan ik het op een afstandje nog blijven volgen en wie weet komen de inzichten nog van pas.

Snel weer naar huis

Kortdurende zorg is zorg die we leveren in een van onze huizen of afdelingen, maar waarbij het de bedoeling is dat de (oudere) cliënt wel zo snel als het kan weer naar huis gaat. Denk aan een revalidatie na een operatie, waarbij de stap naar huis nog te groot is. Of wanneer het thuis niet meer gaat, maar het nog niet duidelijk is wat er precies aan de hand is. Tijdens de tijdelijke opname krijgt iemand behandeling en begeleiding met als doel om weer zelfstandig te worden of als dat niet gaat te verhuizen naar bijvoorbeeld een kleinschalige woonvorm.
Dit klinkt misschien overzichtelijk, maar het is best een complex proces. Het gaat namelijk om een hele ‘keten’ van zorg waarin ook veel mis kan gaan. Eerste een soepele overgang van ziekenhuis naar een passende afdeling, dan een kort traject waarbij er veel komt kijken qua behandeling en begeleiding en dan de overgang weer naar huis. Op allerlei punten is er dan ook winst te behalen om dit verder te stroomlijnen.

Innovatiebril

Maar hoe vlieg je dat nu aan, zo'n nieuw aandachtsgebied? Voor mij werkt het ‘t beste om in eerste instantie vooral te kijken, te lezen, te vragen en te luisteren. Dus naar de locaties toe, meelopen op een afdeling, en gesprekken voeren met artsen, andere behandelaren en zorgmedewerkers. Tegelijkertijd merk ik al snel dat het ook niet nodig is om eerst alles te weten voor je concreet aan de slag kan. Zo kon ik al vrij snel aan de slag met een aantal lopende zaken waarbij er vooral even een ‘aanjager’ nodig was. Bijvoorbeeld bij het opstellen van zogenaamde zorgpaden (een beschrijving van wie doet wat en wanneer). Er lag al veel, de kennis is er wel, maar het samenbrengen en het opschrijven moest nog gebeuren. Ook kijk ik met mijn innovatiebril naar knelpunten die worden genoemd in de gesprekken die ik voer. Bijvoorbeeld wanneer het gaat om administratie, dan vraag ik: wat is er echt nodig? Wat kan misschien anders? Of wat kan iemand anders overnemen? Hoe kun jij je werk beter doen? Met al deze punten kan ik ook direct al aan de slag om te kijken hoe dit beter geregeld zou kunnen worden.

Beter goed gejat...

Tenslotte werkt het voor mij heel goed om ook andere organisaties te spreken die ook dit type zorg aanbieden. Hoe hebben zij het geregeld, en waar lopen zij tegenaan? Hebben ze goede ideeën die wij kunnen gebruiken? Gelukkig zijn er veel organisaties bereid om dit te delen. Zij vragen dan ons weer naar de ervaringen met bijvoorbeeld VirtueleThuiszorg (kan ik het daar gelukkig ook nog eens over hebben!) en zo helpen we elkaar.
Komende tijd zullen er dus zeker genoeg leuke onderwerpen zijn waaraan ik mijn blogs kan wijden!

Onze zorg- en hulpverleners - met uiteenlopende functies - schrijven regelmatig een persoonlijk blog over hun (werk)ervaringen, grappige anekdotes of ander interessant leesvoer.
Lees hier onze blogs en verhalen.

Ben jij op zoek naar werk met waardering? Kijk op werkenmetwaardering.nl voor onze vacatures.