'Ik wil zijn waar het gebeurt'

In een strak kantoorgebouw - ver weg van cliënten - een zorg-organisatie besturen? Dat is niets voor Joost Zielstra (53). Hij is in mei dit jaar begonnen als bestuurder bij Lelie zorggroep. Samen met Hendrik Jan van den Berg vormt hij de Raad van Bestuur. Contact met mensen is zijn belangrijkste drijfveer: 'Ik wil zijn waar het gebeurt'.  Als bestuurder is hij graag dichtbij, al kan dat niet altijd en met iedereen.

“Je zult mij zo min mogelijk op het hoofdkantoor aantreffen,” vertelt de bestuurder, met passie in zijn stem. Joost is ooit begonnen als verpleegkundige en heeft veel ervaring opgedaan in de (ouderen)zorg. “Iedereen die leiding geeft, moet regelmatig contact hebben met de mensen om wie het gaat,” is zijn stellige mening. Hendrik Jan van den Berg en hij treden op als aanspreekpunt buiten én binnen de organisatie en zijn eindverantwoordelijk voor Lelie zorggroep. “Wij zetten met elkaar de lijnen uit, daarnaast werken we samen met veel andere partijen, zoals woningcorporaties, andere zorgaanbieders, zorgverzekeraars en de overheid. Mijn dagen zijn vol. Maar écht contact met mensen vind ik het belangrijkst.”

Tevreden
"Laatst werkte ik een ochtend mee op een afdeling in een van onze verpleeghuizen," vertelt Joost, met een glimlach. "Ik ontmoette daar een mevrouw die al 34 jaar op bed ligt, Rietje heet ze. Haar hele kamer is gevuld met wel duizend poppen. Eenmaal per veertien dagen gaat ze onder de douche en daar kan ze die hele twee weken tegenop zien, zo erg vindt ze dat. Het bezoek maakte indruk op me. Als je tot je door laat dringen dat je zo lang, onafgebroken op dezelfde plaats bent, dan besef ik weer hoe rijk ik ben. Ik kan wél op bezoek gaan, me verplaatsen, naar buiten gaan en ga zo maar door. Rietje is tevreden met wat ze heeft en maakte geen ongelukkige indruk op me. Tevreden zijn met kleine dingen kan een mens gelukkig maken. Dat heeft Rietje me geleerd.” Joost heeft de afgelopen maanden in verschillende huizen en teams een dagdeel meegelopen en is van plan dat met grote regelmaat te blijven doen. “Ik vind het belangrijk om feeling te houden en contact te hebben, en ik vind dat ook leuk. Op die manier blijf ik dichtbij de mensen om wie het allemaal gaat."

Verbinding
Dichtbij mensen zijn, dat lukt niet altijd, zeker niet met een drukke agenda. Tijdens dit interview wordt Joost gebeld. Het gaat om zijn zieke moeder die kortgeleden is verhuisd naar een verpleeghuis. Er wordt een aantal praktische zaken besproken en dan hervatten we het interview. Dit is het moment dat Joost aangeeft dat hij het lastig vindt om niet altijd overal fysiek aanwezig te kunnen zijn. “Mijn dagen bij Lelie zorggroep zijn vol. Ik zou natuurlijk graag vaker en langer bij mijn zieke moeder willen zijn. Ze betekent veel voor me. Maar ik heb geleerd dat het niet gaat om kwantiteit. En dat weet mijn moeder als geen ander. Laatst zat ik naast haar bed en ik besefte dat ik maar een kwartier had om bij haar te zijn. Dat wilde ik graag met haar bespreken. Mijn moeder zei tegen me: ‘Dat weet ik toch…’.  Dat raakte me. En ik wist dat ze het meende. Je weet dan dat het goed zit.
Met een goede vriendschap is dat hetzelfde. Soms spreek je vrienden maanden niet en toch weet je dat het goed zit. Dichtbij betekent niet dat je er altijd moet zijn. Het hoeft niet altijd een fysieke verbinding te zijn. Afstand zegt in principe niets. Ik heb dat ook gemerkt als vader. Mijn oudste zoon verbleef een keer vier maanden in Afrika. Uiteindelijk leek dat, ook dankzij de huidige communicatiemiddelen, dichterbij huis te zijn dan de feitelijke afstand. Als je de verbinding eerst maar hebt gemaakt, als er maar een relatie is ontstaan, daar gaat het om.”

De relatie met zijn moeder is goed, vertelt Joost. “Toen ik vijf jaar was, is mijn vader overleden. Samen met mijn broer, die een jaar ouder is, trek ik dus al bijna 50 jaar alleen met mijn moeder op. Ze is al bijna mijn hele leven vader en moeder tegelijk voor me. Ze heeft goed voor ons gezorgd. Ik ben blij dat ze er nog is en ik ben ontzettend trots op haar.”

Goed gesprek
Zelf moet hij naar eigen zeggen niets hebben van macht en ego. “Ik sta liever bekend als ‘de verbinder’. Ik zorg ervoor dat mensen samen enthousiast worden om een doel te bereiken. Ik zou graag willen dat we binnen Lelie zorggroep allemaal in verbinding staan met elkaar. Als bestuurders vinden we het belangrijk dat er geen drempels zijn binnen onze organisatie. We willen er energie in stoppen om eventuele afstanden te overbruggen. Maar dat gaat niet vanzelf. Je kunt wel zéggen dichtbij te willen zijn, maar dat is iets wat we met elkaar – niemand uitgezonderd – waar moeten maken, iedere dag opnieuw.”
Joost erkent dat dit bij een landelijke, grote organisatie als Lelie zorggroep een uitdaging is. “Daarom is het ook de kunst om op afstand verbinding met elkaar te maken. Dat betekent investeren. Bijvoorbeeld door vaker met elkaar te bellen in plaats van te mailen. Persoonlijke verbinding helpt enorm, want als je elkaar echt kent, ontstaan er mogelijkheden. Hoe vaak worden problemen niet opgelost wanneer we elkaar ontmoeten en een goed gesprek met elkaar voeren?”

Professioneel
Samen met collega’s het beste in elkaar naar boven brengen, dat vindt Joost ook belangrijk in zijn werk. “Ik denk dat we als Lelie zorggroep niet bescheiden hoeven te zijn. We zijn een ontzettend professionele organisatie en we leveren professioneel werk, met professionele mensen. Natuurlijk is relatie onderling het belangrijkste. En ik vind liefdevolle zorg ook belangrijk. Toch denk ik ook vaak: ‘we zijn niet alleen maar lief’. We zijn juist óók professioneel. Ik zou dat best eens wat vaker willen benadrukken. Vaak zeggen we tegen elkaar ‘dankjewel voor wie je bent’. En dat is ook iets moois. Maar we mogen ook gewoon weleens zeggen: ‘dankjewel voor wat je doet en wat je kunt!’. Ik denk dat we daarmee best mogen pronken.”

Christelijk
Lelie zorggroep is een christelijke organisatie, maar wanneer krijgt iets het stempel ‘christelijk’? Dat is voor Joost een moeilijke vraag. Zelf is hij lid van een gemeente binnen de Protestantse Kerk Nederland. “Christelijke zorg is ons ankerpunt en de voedingsbodem voor identiteitsgebonden zorg. Dat vind ik machtig mooi én machtig moeilijk… Toen mijn vader overleed, kregen mijn moeder, mijn broer en ik de beste zorg van mensen die niet christelijk waren. Ik ben dus voorzichtig om iets als christelijk te omschrijven, omdat je daarmee andere mensen tekort doet.”

De meerwaarde van een christelijke organisatie als Lelie zorggroep is voor hem duidelijk. “We werken vanuit christelijke waarden, zonder dat er overal dik bovenop te leggen. Daarnaast denk ik dat een christelijke organisatie meerwaarde heeft omdat we daarmee een soort verbintenis met elkaar aangaan. We zijn een soort familie, met een kader met normen en waarden. Als organisatie bedienen we een doelgroep die zich thuis voelt bij onze christelijke uitgangspunten die uit de Bijbel komen. En dat is mooi.” De verschillende merken (divisies) die bij Lelie zorggroep horen, hebben ieder hun eigen identiteit, en die divisies geven duidelijkheid, merkt Joost. “Lelie zorggroep is een erg brede organisatie, met een brede (christelijke) doelgroep. Ik vind het mooi dat de verschillende onderdelen daar ieder hun eigen betekenis aan geven. Soms gebruiken we andere woorden of uitingen. Maar uiteindelijk delen we dezelfde basis.”

Dit interview komt uit het Lelie magazine dat in december 2018 verscheen.
Beeld: Iris Loonen. Tekst: Hanna Smallenbroek.
Klik hier om door dit Lelie magazine te bladeren. Klik hier om het meest recente Lelie magazine gratis aan te vragen.

Ook werken bij Lelie zorggroep? Kijk hier of er een vacature is die bij je past.